Rozdział 9

- Granicy między przyjaźnią, a miłością nikt i nic nie upilnuje.- szepnęłam, niepwena tego co mówię.

- Co ty powiedziałaś?- podniósł głowę i spojrzał zrozpaczony w moje oczy.

- Taki cytat, nie nic. Nie ważne. Wracajmy do domu.- uśmiechnęłam się sztucznie mówiąc to zdanie. Byłam zła, ale przede wszystkim na siebie. Zła na to, że pozwoliłam by moje życie tak wyglądało. Podjechaliśmy pod dom. Spojrzałam na Harrego a on nachylił się do pocałunku.

 - Przepraszam..- szepnęłam tylko i wyszłam z auta. Prawie wbiegłam do domu i zatrzasnęłam drzwi. W tym samym momencie prawie dostałam zawału.

- Co ty tu nadal robisz?- podkreśliłam przedostatnie słowo. Chłopak na mój widok podniósł głowę a nasze oczy się spotkały. Byłam nawet zadowolona, ale bardziej zdziwiona.- Ty płaczesz?- spytałam.

- Nie, coś wpadło mi do oka.- powiedział poważnie i wytarł łze spływającą po jego policzku. Podszedł do mnie i się we mnie wtulił jednocześnie łapiąc głęboki wdech.

- Wybacz mi Amy, zrobimy to jak będziesz gotowa.

- O ile będę.- odepchnęłam go od siebie i poszłam do kuchni. Louis poszedł za mną jak cień. Usiadł na krześle i bacznie śledził każdy mój ruch.

Nalałam wody do czajnika, po czym go włączyłam.

- Chcesz czegoś?- odwróciłam się i spojrzałam na niego.

- Tylko ciebie.- uśmiechnął się w ten słodki sposób.

- Miałam raczej na myśli czegoś do picia.- na moją twarz wkroczył ten głupi rumieniec. Brunet podszedł do mnie a jego ręce powędrowały na moje uda. Podniósł mnie tym samym zmuszając bym oplotła nogi wokół jego bioder. 

- Co powiedział ci Harry?- szepnął całując mój obojczyk. Powoli odchyliłam głowę w bok. Głośno westchnęłam i zebrałam się na kłamstwo.

- Nie widziałam się z nim.

- Ale ktoś widział was, proszę Cię... nie okłamuj mnie.- jego usta przeszły na moją szczękę.

- Tylko rozmawialiśmy.

- O czym?- nie dał mi odpowiedzieć bo jego usta znalazły się na moich wargach. Odepchnęłam go od siebie.

- Niby jak mam ci odpowiedzieć jak mnie całujesz?- zaśmiałam się.

- Nie odpowiadaj, i tak wszystko wiem.- powiedział a mnie przeszły ciarki. Jak to wszystko wie? Nie zdążyłam mu odpowiedzieć, gdy znowu mnie pocałował. Tym razem odwzajemniłam pocałunek. Wplotłam palce w jego włosy, na co chłopak cicho zamruczał. Niby się całowaliśmy, ale ja myślałam o czymś zupełnie innym, a raczej o kimś innym. Nie... tak nie może być. Ja się całuję z moim chłopakiem, a moje myśli zajmują się Harrym. Szybko wróciłam myślami do Louisa. Już gubie się w tych jego humorkach, raz jest czuły, miły, delikatny a raz chamski, bezczelny i niebezpieczny. Oderwaliśmy się od siebie, gdy już brakło nam powietrza.

- Świetnie całujesz.- szepnął i nachylił się do kolejnego pocałunku. Złapałam go za włosy i lekko odciągnęłam od siebie.

- To nie znaczy, że cały dzień mamy spędzić na wymienianiu się śliną.- oboje się zaśmialiśmy. Było tak pięknie, tylko my... z daleka od jego gangu, mojego ojca i tego całego zamieszania. Tą chwilę przerwał jego telefon. Tomlinson warknął groźnie i beznamiętnie puścił mnie na ziemię. 

- Musisz odbierać?- spytałam z nadzieją w głosie a on jak gdyby nigdy nic wziął do ręki komórkę i przejechał palcem po ekranie tym samym odbierając połączenie.

- Halo?- zignorował moje pytanie.- Teraz? Chyba sobie w chuja lecisz. Nie, nie ma mowy. Zaczynamy dopiero o północy. Kurwa! Chodźbyś miał się obsrać nie zaczniemy akcji w ciągu dnia!- po tych słowach rzucił telefonem o ścianę.

- Harry?- spytałam.

- Nie.- odpowiedział chamsko.

- Zayn?- kolejne pytanie i kolejna chamska odpowiedź.

- Nie.

- To kto?- podszedł do mnie z kurtką w ręku i niedbale musnął moje usta.

- Nie twoja sprawa malutka.- poklepał mnie po ramieniu.

- Ktoś...- zaczęłam.

- Z gangu, okej? Zadowolona? Mam ci podać nazwiska, wiek, adres? Kurwa myślałem, że to ja noszę spodnie w tym związku!- jego oczy pociemniały a mięśnie napięły. Wszystko wróciło do normy wraz z chwilą, gdy do domu wszedł mój ojciec. Byłam przygotowana na wszystko. Awanture, wyzwiska a nawet rękoczyny. Ale mój tato wszedł do kuchni w swoim nienagannym garniturze i podał ręke Louis'owi.

- Witaj Louis.- powiedział.

- Dobry wieczór Panie Peterson.- o kurna, jak oficjalnie.

- To my pójdziemy na górę.- powiedziałam, po czym złapałam chłopaka za rękę i pociągnęłam do mojego pokoju. Gdy już w nim byliśmy zatrzasnęłam drzwi i cała czerwona podeszłam do bruneta opartego o parapet.

- Jaka rozgrzana, to ja tak na ciebie działam?- spytał jednocześnie przekładając mój niesfornie opadający kosmyk włosów za ucho.- Czy to taki odruch, gdy mnie widzisz?

- Możesz jedynie działać na mój odruch wymiotny.

- Oj skarbie.- wyciągnął swoje długie ręce w moją stronę i złapał mnie w pasie.

- Czego?- patrzyłam w podłogę.

- Ubieraj się.

- A co jestem naga?

- Gdybyś była to coś by już się działo w moich spodniach.- wystawił mi język.

- Widzę łatwo się podniecasz.

- Nie dąsaj się i idź nałóż coś ładnego.

- Po co?

- Wyskoczymy gdzieś.- odpowiedział.

- Oh doprawdy? A akcja?

- Zaczyna się dopiero o północy, teraz jest 18, mamy jeszcze 6 godzin skarbie. No idź.- odsunął mnie od siebie. Gdy już miałam odejść poczułam klepnięcie w tyłek. Zignorowałam ten gest i poszłam do łazienki. Poprawiłam swój i tak dobrze trzymający się makijaż i zrobiłam luźnego warkocza przechodzącego przez moje prawe ramię. Poszłam do garderoby i nałożyłam biały kombinezon a na to pastelową niebieską sukienkę z stokrotkami. Spojrzałam w lustro i wyglądałam nawet nieźle.

Nałożyłam do tego kilka bransoletek, po czym wróciłam do chłopaka.

- Wyglądasz pięknie.- szepnął całując mnie w czoło.

- Nie słodź.- klepnęłam go w klatkę piersiową, po czym zeszliśmy na dół. 

- Gdzie idziecie?- spytał ojciec.

- Przejść się.- odpowiedziałam w tym samym czasie co Louis powiedział "niedaleko". Zabiłam go wzrokiem i nałożyłam moje czarne vansy. Wyszliśmy przed dom. Byłam szczerze zdziwiona widokiem jaki zastałam. Są wakacje, jest 18 a na dworze ciemno jak za przeproszeniem w dupie u murzyna. Weszliśmy do samochodu i jak Boga kocham nie przejechaliśmy stu metrów jak zadzwonił telefon bruneta. 

- Halo?- warknął do telefonu jednocześnie włączając na głośnomówiący. 

- Odwołaj wszystkie swoje plany, akcje zaczynamy teraz.- odezwał się niski głos podkreślając ostatnie słowo. No nieźle, teraz się zacznie.

Przepraszam, przepraszam,  przepraszam! Przez bite dwa tygodnie nie dodawałam rozdziału, ale to dlatego, że miałam na pieńku z mamą. 

NASTĘPNY ROZDZIAŁ ZA 30 KOMENTARZY

ASK - PYTAJCIE